Van alles door elkaar....

...want ik krijg er nog steeds geen samenhangend geheel van gemaakt in mijn hoofd. En dat ligt heus niet aan drukte, want ik doe niet aan 'druk'. Ik weet eigenlijk niet waar het aan ligt. Misschien is het een hardnekkig geval van writers' block. Kan ook zijn dat het blogvirus is overgenomen door mijn dochter. Zij blogt er vrolijk op los. Heeft een gezellige jonge meiden life-style blog: La vie est belle 

Ik ga maar even de foto's van de afgelopen weken af.....
Eind januari genoten van een Poolse high tea bij vriendin Gosia. De wodka stond op tafel, maar daar heb ik niks van op hoor!!! Alleen maar grote bakken thee en allerlei lekkernijen.....

Heel veel gezelligheid gehad met vriendinnen. Een verjaardag, bezoek aan een tuincentrum, filmavondjes en wandelingen. Het tuincentrum was nogal een avontuur. Helemaal in het buitenland...hihi....da's van waar ik woon niet zo heel ver. Maarrrrrr........er werd in het Belgische Essen aan de weg gewerkt en dat betekende een omweg van zo'n 20 minuten over enge, onbekende, smalle weggetjes. En ik ben al zo'n held :-(
Gelukkig maakte de wafel in de koffiecorner veel goed.......

Vreselijk gelachen, omdat mijn vriendin dacht dat het theelichthoudertje (als steker voor in bloemstukjes) een tafelbelletje was.

Omdat mijn handtas heel erg aan vervanging toe was (het hengsel was bijna afgescheurd), ging ik op zoek naar een nieuwe. En ik vond de perfecte tas met lekker veel vakjes. Zoooo handig. Alles heeft zijn plekje en ik ben nooit iets kwijt.

En eindelijk heb ik iets gedaan met het onooglijke, kitscherige lampje van de kringloop. Eerst even de 'before'-foto......

Ik heb de kapjes gestript en vervolgens het glimmende, goudkleurige wandlampje voorzien van een laagje Annie Sloan-verf. Die is zo fijn, want je hoeft helemaal niks voor te behandelen. Vervolgens heb ik wat schijnbewegingen gemaakt met de kapjes. Omwikkelen met wol. In de breedte werd het niks. Toen in de lengte geprobeerd. Dat zag er niet onaardig uit, al zeg ik het zelf. Toch heb ik uiteindelijk voor de makkelijkste weg gekozen en kapjes bij de X.enos gekocht. De neem ik waarschijnlijk ook nog onderhanden, want ze zijn niet in de stijl die ik voor ogen heb.

Er gebeurde ook nog iets naars. Pasgeleden kwam ik thuis van een heerlijke wandeling. Ik maakte de poort open en zag ineens een witte berg. In een flits dacht ik....uhhh...sneeuw, maar toen zag ik het gehavende lijfje van een duif liggen. Ik ben er nog niet achter wie de dader is, maar een buurvrouw heeft pas een sperwer in haar tuin gespot.......brrrr...dit soort dingen hoop ik niet te vaak mee te maken......

Zo....ik kabbel weer vrolijk verder. Tot de volgende onsamenhangende blog....lol......

Mr. Morgan's Last Love

Het is stilletjes op mijn blog. Het schrijven is een beetje op de achtergrond geraakt. Laatst wilde ik mijn mening spuien over e-books en 'poef'...ineens was die 'drang' verdwenen. Maar ik moet het wel kwijt dus nu even mijn mening in een nutshell. Als die uitgeverijen destijds niet zo moeilijk hadden gedaan over het vrijgeven van de auteursrechten van e-books voor bibliotheken (sinds kort kan men wel via de bieb e-books lenen), dan hadden we nu niet achter de feiten aangelopen. En waarschijnlijk waren de auteurs niet zo veel royalties misgelopen door het illegaal downloaden van boeken. Zo....dat is er uit.....

Nu over tot de orde van de dag, oftewel de wonderschone film 'Mr. Morgan's Last Love'.

Die heb ik, zomaar vanmiddag op deze 13e februari, gekeken. Samen met mijn man. Een aparte gewaarwording, want meestal vallen zijn ogen na ongeveer 15 minuten beeldbuis (ehh...flatscreen) kijken dicht. Zelfs als het sport is. Deze film heeft hij helemaal uitgekeken en dat zegt veel. De film pakt je, is hier en daar heel emotioneel (tot 3 keer toe een traantje weggepinkt) maar tevens zo mooi en vertederend dat je tot de aftiteling op het puntje van je stoel blijft zitten. Waar je stiekem op hoopt, dat gebeurt ook. Helaas ook een gebeurtenis waar je niet op gehoopt had, al doet het geen afbreuk aan dit bijzonder mooie verhaal.

In grote lijnen waar de film over gaat......
De in Parijs(!!!) wonende Mr. Morgan wordt weduwnaar en verliest zijn levenslust. Een toevallige ontmoeting met de jonge danslerares Pauline lijkt daar verandering in te brengen. Niet genoeg om hem van een zelfmoordpoging te weerhouden. Deze mislukt en zijn zoon en dochter komen hem bezoeken. Meer vertel ik niet, want dit is een echte MUST-SEE!!!!
Eén quote uit de film wil ik jullie niet onthouden. Gewoon omdat ie zowel grappig als ontroerend is:

'There's a crack in everything, that's how the light gets in