Op kamers

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is nu eindelijk een feit....oudste zoon zit op kamers. Vanaf dag 1 van zijn studie, ruim 3 jaar geleden, 'dreigde' hij er mee. Ik zag het toen nog niet zo zitten. En met een hele gunstige treinverbinding deed hij ook niet veel moeite. Zeg maar gerust: GEEN moeite. Het was natuurlijk wel makkelijk om na een lange dag studeren lekker thuis je benen onder tafel te kunnen schuiven voor een voedzame maaltijd. Dat tijdperk is nu voorbij en ik moet zeggen dat we er allemaal aan toe waren. Niet dat mijn oudste zoon een lastpak is hoor. Integendeel. Maar tig keer per week vanaf half 7 gerommel in huis omdat hij zo vroeg weg moest was geen pretje. Vooral niet als je net als ik (en hij ook) geen ochtendmens bent. Nu kan hij voortaan ruim een uur langer op bed blijven liggen en eh....ik word ook niet meer zo vroeg wakker ;-)

Hij heeft er nog maar 1 nachtje geslapen en vandaag komt ie weer naar huis. Het was de bedoeling om maandag al te gaan, maar alles was nog niet klaar. Vorige week was mijn man meegegaan naar Delft om inkopen te doen en de boel in elkaar te zetten. Had netjes zijn boormachine meegenomen en.........de boortjes thuisgelaten. Tja, dan is het lastig gaatjes boren. Gisteren het karwei afgemaakt.

Delft heeft er officieel een nieuwe inwoner bij.
Ik ben trouwens benieuwd hoe hij zich gaat redden, want thuis is hij nogal gemakzuchtig. Ik hoop maar dat ie wat culinaire trucjes van zijn huisgenoten oppikt en zich niet meteen een ongezonde levensstijl aanmeet. Ik zal eens op zoek gaan naar een studentenkookboek. (tips zijn welkom!!)

Grappig dat ik gisteren een berichtje op mijn iPad kreeg of hij dat dekbedgedoe moest open knippen. Ik snapte eerst niet wat hij bedoelde. Uiteindelijk kwam ik erachter. Het overtrek was niet over de hele lengte open aan de onderkant en dat was meneer niet gewend. Na mijn instructies is het toch gelukt om het dekbed in de overtrek te krijgen....lol.....

Nu maar hopen dat onze andere kamerbewoner (mijn pa in de revalidatiekliniek) snel naar huis kan. Dan kom ik wat ruimer in mijn tijd te zitten en kan ik een keertje in Delft gaan kijken. Ben best wel  nieuwsgierig naar het nieuwe 'thuis' van mijn eerstgeborene........

Poepluchtjes

Jaja, dit verhaaltje gaat echt over de 'aromatische' luchten die geproduceerd worden op het kleinste kamertje. Dus pas na het eten lezen...hihi....

Tussen alle drukte door met de bezoekjes aan mijn pa (hij heeft even een paar mindere dagen, hopelijk keert het snel ten goede), werk en huishouden, blijft er gelukkig ook een klein beetje tijd over voor leuke dingen. Zoals visite krijgen. Dinsdagmiddag heerlijk bijgekletst met een vriendin die een kleurrijk bosje trosanjers meebracht. Laatst kreeg ik ook al zo'n bosje en die hebben erg lang gestaan. Dus met deze verse bloemetjes was ik heel blij. Ze staan te schitteren op mijn salontafel.

Hoe het zo ter sprake kwam weet ik niet precies meer. Volgens mij hopte we van stomazakjes legen (je weet ik ben stomapatient) naar hoe het manvolk zo vreselijk kan meuren op het toilet. Toen kwam er ineens een vraag boven borrelen. Waarom ruikt de poep van de ene persoon anders dan van de andere, ondanks dat ze precies hetzelfde hebben gegeten? En waarom laat de ene reukloze knetterwinden en de ander geluidloze stinkscheten. Hier zijn overigens diverse combi's mogelijk. Het kunnen ook stinkende knetterwinden en reukloze, geluidloze scheten zijn.
We konden werkelijk helemaal niks bedenken waarom dit zo is. We voelen ons een beetje te oud om 'Willem Wever' in te schakelen. Daarom gooi ik de vraag maar op het www. Misschien dat één van mijn bloglezers het antwoord weet. En anders hoop ik dat een student die nog een onderwerp zoekt voor een wetenschappelijk onderzoek mijn blogje per ongeluk vindt. Er wordt ten slotte naar de vreemdste dingen onderzoek gedaan. Zoals het spettervrij plassen voor mannen........hilarisch....
http://www.spitsnieuws.nl/archives/raar/2013/11/zo-plas-je-zonder-spetteren

Een gewonnen taart en een beetje Kerst.

Vorige week zondag kreeg ik ineens van een onbekende mevrouw een berichtje in mijn FB-inbox. Ik had haar pagina op FB geliked en gedeeld en was daarmee de gelukkige winnares van een taart. Zoooooo leuk. Ik heb al heel vaak dingen gedeeld en geliked op FB, maar had nog nooit iets gewonnen. En nu kwam mijn naam uit 'de hoge hoed' van Ingrid van 'De zoete lach'. Na wat heen en weer berichten en een telefoontje kwamen we overeen dat het een taart voor mijn (bijna) jarige man zou worden. Gisteren heb ik de taart opgehaald bij Ingrid (die zowat om de hoek woont, ik kwam er langs op de terugweg van mijn pa die nog steeds vooruit gaat!!!!!!) en de taart zag er heel mooi uit........rook nog lekkerder!!

Ondanks dat mijn man zijn verjaardag eigenlijk nooit viert, hebben we nu toch iets feestelijks. Vandaag alvast voorgeproefd al is de verjaardag pas morgen (4 november). Het is een 'machtige' taart, maar wel errug lekker. Inmiddels ziet ie er niet meer uit zoals op de foto....hihi.....
Bedankt Ingrid en veel succes met je uit de hand gelopen hobby ;-)

Inmiddels zijn bij mij de eerste kerstversieringen weggezet. Niet dat ik de dozen al van zolder heb geplukt. Neeeeeee.......ik ging afgelopen week even bij W.ibra binnen kijken. En ik zag daar zoveel mooie kerstspulletjes. Ik heb me echt in moeten houden, want ik had bijna de winkel leeg gekocht. Zie hier mijn bescheiden aankopen. TE leuk om niet te kopen.......

Mag gewoon in de kamer blijven staan. Kan ik er extra lang van genieten!!! Ho Ho Ho......