woensdag 31 oktober 2012

Een gouden paar

Vandaag, woensdag 31 oktober 2012, zijn mijn pa en ma 50 jaar getrouwd!!


Al 50 jaar lief en leed. Bijzonder in deze tijden. Het feestje houden we bescheiden, maar gisteren heb ik alvast de voordeur versierd en slingers opgehangen. Ook nog een verhaal......

Ik wilde ze verrassen, maar mijn ouders wonen in een galerijflat. Ik heb dus een sleutel nodig om op die galerij te komen. Ben ik er bijna, kom ik er achter dat ik mijn sleutels (ik heb er ook 1 van hun) in mijn andere jas heb laten zitten. Toen heb ik maar aangebeld. Misschien ook beter, want je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Ze zouden zich een hoedje schrikken van het gerommel en gestommel bij de voordeur......hihi....

Toch heb ik mijn pa en ma weten te verrassen met iets waar ik in het diepste geheim aan heb gewerkt. Nou ja, ik moest het telkens verstoppen, want ze komen regelmatig aangewaaid ;-)
Ik ben niet zo heel erg creatief, maar heb toch iets in elkaar weten te flansen en ze vonden het heel erg leuk. Waarom ik dat gisteren al heb gegeven?? Ik wilde gewoon de eerste zijn met mijn zelfgemaakte cadeautje.........


Lieve pa en ma, Van Harte Gefeliciteerd met jullie 50-jarig Huwelijksjubileum!!! Dikke knuffels en kusjes van ons allemaal!!

maandag 29 oktober 2012

Lieve blogbuurtjes

Wat ben ik blij dat ik ooit ben begonnen met bloggen. In het begin vond ik het een beetje eng, maar gaandeweg is het een vertrouwd deel van mijn leven geworden. Ik 'parkeer' mijn ergernissen, mijn angsten, mijn blije gevoel, mijn gepieker en mijn onzekerheden op mijn blog. Doordat ik alles van me af schrijf, zit mijn hoofd niet zo vol en hou ik 'plaats' over om te genieten van de kleine dingen des levens. En die kleine dingen zijn voor mij het allerbelangrijkst. Maar wat mij nog het meeste helpt zijn al die leuke, spontane en soms relativerende reacties die ik van jullie, mijn blogbuurtjes, krijg. Dat is echt hartverwarmend. Jullie reacties op het onderzoek wat ik laatst gehad heb (op mijn andere blog) en waar ik toch even zwaar van onder de indruk was, hebben mij enorm geholpen en ik was in no-time weer mijn oude, positieve zelf.

Daar moet ik trouwens nog even op terug komen......
Dat mijn afspraak bij de mdl-arts pas 3 december is ligt aan het feit dat er alleen op maandagen afspraken gepland worden. Waarom dat is zo is, weet ik niet en of ik het durf te vragen op 3 december betwijfel ik. Zal voor mij dus eeuwig een mysterie blijven ;-)

En dan nu even afsluiten met een zin die ik op Twitter voorbij zag komen en die ik met Photoscape een leuke omlijsting heb gegeven........








donderdag 25 oktober 2012

dinsdag 23 oktober 2012

De ontknoping

Even wat rechtzetten....
De titel boven mijn vorige blogje was 'Stelling'. Volgens mijn oudste zoon is een stelling een vraag die alleen met ja of nee beantwoord kan worden. Ik had er dus beter 'Vraagstelling' of 'enquête' boven kunnen zetten.....hahahaha.....Die wijsneuzerige kids toch.......

Maar nu terug naar mijn supermarkt-avontuur met een kleine aanvulling.
Het meisje bij de kassa was de boodschappen van een andere klant nog aan het scannen. Daarachter stonden dus 2 onbeheerde wagentjes en daar ben ik, na eerst aarzelend rondgekeken te hebben, voor gaan staan. Ik heb de boodschappen niet eens op de band gelegd, alsof ik voelde wat er zou gaan komen.  En ja hoor, de *pieppp* (censuur) van karretje 1 was niet zo gecharmeerd van mijn actie. Haar onaangename, vreselijk denigrerende reactie was: "Dacht jij lekker ff voor te kunnen piepuh, ga jij eens gauw achteraan staan".

Ik kan jullie zeggen dat ik perplex was. Mijn mond vol tanden. Ik ben sowieso niet heel erg assertief en dat was misschien maar beter. Ik denk dat als ik dat wel was geweest de situatie waarschijnlijk uit de hand was gelopen. Met zulke types heb ik liever niets te maken. Ik heb een stapje naar achteren gedaan, met de lichtelijk tamme opmerking dat 'het wel handig is om je wagentje bij de kassa te parkeren en dan de rest van je boodschappen te gaan doen'.

Inmiddels was de mevrouw van karretje 2 ook gearriveerd. Toen er nog een kassa openging en wij allebei die kant uit wilden zei deze mevrouw: "Gaat u maar voor, u stond hier eerder". Dat maakte het vervelende incident weer een klein beetje goed. Hoefde ik niet in de donkere schaduw van *pieppp* te gaan staan. Jammer genoeg heb ik nooit geluk bij de kassa en was deze rij trager dan die andere en was ik nog later klaar dan mevrouw 2.

Ik heb onderweg naar huis nog wel enige boosheid gevoeld. De brutaliteit van dat mens. Ze had eigenlijk geen recht van spreken. Weggegaan is plaats vergaan. Ik was ook een beetje boos op mezelf omdat ik niet gereageerd had, maar ik ben achteraf blij dat ik dat niet gedaan heb. Ik wil me niet verlagen tot een ordinaire scheldpartij in een supermarkt.

Het verhaal gaat verder, want het meisje bij de kassa kwam mij bekend voor. Is een vriendin van jongste zoon. Zij had mij herkend en wist ook wie *pieppp* was. Zo ben ik er achter gekomen wie mij geschoffeerd heeft en ik ken deze *pieppp*. Nou ja, kennen is een groot woord. Ik weet wie het is. Ze heeft een indruk achter gelaten en geloof me, dat is geen positieve indruk. Ik hou me maar vast aan een mooie uitdrukking: What goes around, comes around. Ze komt haar match nog wel eens tegen en dan kan zij een toontje lager zingen..........

zondag 21 oktober 2012

Stelling






Stel, je gaat na een lange dag werken nog even boodschappen doen. Geen muntje voor een wagentje dus je neemt maar een paar dingetjes die je vast moet houden. Je loopt naar de kassa. 't Is overal druk en bij 1 kassa staan 2 (!!!) boodschappenwagentjes onbeheerd en er liggen nog geen boodschappen op de loopband. Wat doe je?


  • je roept door de winkel: "Van wie zijn die boodschappenwagentjes!!"
  • je sluit achter de onbeheerde wagentjes aan en hoopt dat de 'eigenaren' snel terug komen
  • je gaat VOOR de wagentjes staan, want ja, als er niemand bij staat........

 Ik ben heel benieuwd of ik hier reacties op krijg en wat die zullen zijn. Ikzelf heb voor de laatste optie gekozen en daar is nog een vervolg op. Of ik me daar over uit wil laten weet ik nog niet. Ik wacht eerst even af....
Mijn gedachtegang daarin was: Weggegaan is plaats vergaan (Leuke variant van opgestaan is plaats vergaan), maar misschien heb ik het mis.

woensdag 17 oktober 2012

My Home is my Castle


Dat hadden jullie niet gedacht hé? Dat mijn huis zoveel gelijkenis vertoont met een kasteel. Als de zon vanuit een bepaalde hoek in mijn tuintje schijnt, komt dit silhouet ineens tevoorschijn. Prachtig toch! En met een beetje fantasie (een heel klein beetje maar) lijkt het toch echt op een kasteeltoren met een kantelenmuur.

Jullie snappen vast wel dat dit niet de schaduw van mijn huis is. Ik ben helemaal geen kasteelvrouwe. Deze prachtige schaduw is van mijn tuinkast met puntdak en de schutting. Toch heerlijk om eventjes weg te dromen en een beetje op te scheppen over mijn kasteel.....hihi......

Maar één ding is zeker, my house is my castle en daar voel ik mij fijn!!!

maandag 15 oktober 2012

14 oktober 2012

Feest, versiering, volle koelkast, stapels chips. Bakken bier en appeltaarten in de schuur om koel te houden (geen foto, het regende te hard afgelopen zaterdag)) Het was feest afgelopen weekend. Oudste zoon werd 21 jaar en daarmee werd ie ook verstandig. Hij verdeelde zijn mega-grote vriendenclub over twee avonden. Dat kon onze huiskamer tenminste aan. Zaterdag rolde de laatste pas tegen 4 uur naar buiten. Zondag was het feest gelukkig iets vroeger afgelopen. Het was een vermoeiend, maar heel gezellig weekend.


Helaas weer (bijna) geen foto's gemaakt. Al wil ik die leuke van hem samen met opa en oma (mijn ouders) even delen.........


Ongelooflijk. Die 21 jaar zijn voorbij gevlogen. Het voelt nog zo kort geleden dat ik dat kleine prulleke voor het eerst in mijn armen hield. 47 centimeter en 2300 gram. Een kleintje dus. Maar daar is nu niks meer van te zien ;-) Ach...gelukkig heb ik veel foto's van dat kleine menneke, zodat deze ma nog vaak kan mijmeren over zijn jonge jaren.........

dinsdag 9 oktober 2012

Een vriendelijk verzoek.

Een vriendelijk doch dringend verzoek om:

  • als u koffie drinkt en geen onderzetter heeft...
  • als er een hinderlijke vlieg of mug rond uw hoofd vliegt en de vliegenmepper buiten bereik is...
  • als u vettige of kruimelige etenswaren eet en u geen placemat of tafelkleed op tafel heeft liggen.....
  • als u ongegeneerd in uw neus zit te peuren en geen zakdoek bij de hand heeft om uw buit in te deponeren......
Als toevallig 1 van bovenstaande situaties het geval is wil ik u vriendelijk doch dringend verzoeken om hier GEEN BIEBBOEK VOOR TE GEBRUIKEN!!!!!!!

Een biebboek is geen onderzetter, geen vliegenmepper, geen tafelkleed en toch zeker geen zakdoek!!
En toch worden biebboeken voor bovenstaande acties gebruikt. Maandag kwam er een mevrouw aan de balie vertellen dat ze zo'n smerig boek had. Mijn collega en ik dachten nog aan schunnige teksten, maar nee.....er zaten snotjes in het boek. Ieuwwww......wie doet zoiets? Ik lees natuurlijk ook regelmatig een boek en ben eveneens al veel viezigheid tegen gekomen. Met stip op nummer 1 zijn de koffievlekken......toevallig kwam ik deze gisteren tegen:


Nu was er een tijd, jaaaaren geleden, dat leners hun boeken aan de balie moesten afgeven en dit soort misstanden meteen aangepakt werden. Boek moest gewoon vergoed worden. Tegenwoordig hebben wij een automaat waar mensen de boeken inleveren en met die technische ontwikkelingen is meteen ook het goed fatsoen naar zijn mallemoer. Want wie levert er nu een boek in dat zo overduidelijk schade heeft opgelopen? Da's toch niet netjes. De dader(s) kunnen wij wel achterhalen, maar er helaas niet op aanspreken. Dan komt men met argumenten dat 'zij ook niet weten wat er met het boek gebeurd als het door het klepje van de automaat verdwijnt'.

Nu heb ik een tip voor al deze boekenvandalen. KOOP EEN E-READER en gebruik deze net als een gewoon boek ook als onderzetter voor hete koffie, als vliegenmepper of tafelkleed en smeer uw snotjes lekker over het scherm....see if I care........ Wij willen u liever niet meer als biebklant.

Gisteren dus 2 nog goeie boeken af kunnen schrijven door het onzorgvuldig gedrag van andere mensen. Wees toch zuinig op spullen die niet van uzelf zijn!!!!




zondag 7 oktober 2012

Drukbezocht!!

Het was een komen en gaan. Een geroezemoes en gezoem vanjewelste. Er werd gefladderd, gezweefd en weer uitgerust. En dat allemaal op .........mijn herfstastertjes. Drie vaste vlinderklanten en een heleboel andere geleedpotige vleugelvriendjes. Zooooo genieten. Dus zette ik mijn stoeltje weer richting zonnetje en heb ik heerlijk in de tuin zitten lezen. Met op de achtergrond de rustgevende geluiden van de nijvere stuifmeelzoekers. Laat die maandag maar komen.....ik kan er weer tegenaan!!

Gezellig met zijn drieën bij elkaar.

En de poserende diva ;-)


woensdag 3 oktober 2012

Bel de modepolitie!!!

Ik moet ff iets kwijt. Iets waar ik GEEN foto van kan maken, want dan worden manlief en de kids boos. Maar wat mijn man pasgeleden aan had. Vreselijk. Hij droeg een zomeroverhemd met korte mouwen. Omdat het wat frisser was, droeg hij daar een t-shirt onder. Nu het vreselijke.....de mouwen van het t-shirt waren langer dan de korte mouwtjes van het overhemd. Zo heeft hij in de voetbalkantine gezeten afgelopen zondag. Ik hoop niet dat mensen mij er op aankijken dat ik mijn man met zo'n afschuwelijke outfit de straat op stuur. Als ik het gezien had, dan had ik spontaan de kleren van zijn lijf gerukt en iets anders uitgezocht. Zo....dat is er uit. Zat al weer een paar dagen te wringen en dan blokkeert dat mijn andere gedachten. Al moet ik zeggen dat de inspiratieknop weer uit staat op dit moment.

Ik wil nog iets anders kwijt. Vond ik op Pinterest en ik vind het een geweldige tekst!!!!


Lukt vrij aardig de laatste tijd ;-)
Zondag was het prachtig weer EN koopzondag. Omdat ik perse wilde wandelen, maar ook het prijzencircus wilde checken, ben ik te voet naar de stad gegaan en mijn ma is met de fiets achterop gekomen.  Gelukkig vond ik mijn eerste winteroutfitje. Een tuniek bij V&D en een jasje bij Miss Etam........
Helaas ben ik nu geblesseerd. Had de verkeerde wandelschoenen aan vrees ik. Heb nu een geïrriteerde spier aan mijn rechterbeen. Hopelijk gaat het vanzelf weer over.


Dinsdag hadden we een workshop op het werk die om half 12 was afgelopen. Toen ben ik met een collega nog even de stad ingedoken om te shoppen en te lunchen. Liep tegen een heel leuk jasje aan.
En vandaag (woensdag) zette ik in mijn Facebookstatus dat ik een ritje Action wel zag zitten en ik had in no-time gezelschap van een vriendin. Natuurlijk ging ik niet met lege handen naar huis. Foto zijn niet best, want ik heb ze met mijn i-pad gemaakt.



En zo kabbelt mijn leventje zich voort. Met tussendoor nog heerlijke één-op-één gesprekjes met de kids. Geniet ik ook zo van.........

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...